1- Bağlamdan bağımsız olarak ayet şöyle de tercüme edilebilir: "Barışa davet ederken ve siz üstün durumdayken gevşeklik yapmayın!" Buradaki mesaj, şartlar ne olursa olsun barışa yanaşmamak değildir; aksine ilk uyarı "gevşememe"yle ilgilidir. Müminler gevşeklik gösterirlerse bu defa barış istemek zorunda kalırlar ve düşman karşısında herhangi bir varlık gösteremezler. Barış karşıtlığı, adı İslam yani "barış" demek olan bir dinle elbette bağdaşmaz. Dahası Enfâl 8:61 ve Bakara 2:208'de de barış emri verilmektedir. Tevbe 9:25'te de ifade edildiği gibi, bazen müslümanlar sayısal çoğunluklarına bakarak gevşeklik göstermişler ve adeta bozgun yaşamışlardı. İşte Yüce Allah ayette bu noktada uyarıda bulunmakta ve savaş esnasında gevşeklik göstererek dağılma sürecine girmemelerini ve barış istemek zorunda kalmamalarını müslümanlara öğütlemektedir. Barıştan yana olmamak başka bir şeydir; barışa mecbur kalıp sığınmak bambaşka bir şeydir. Burada sözü edilen durum ikincisidir. Yoksa İslam'ın savaş ve barış konusundaki duruşu gayet açıktır.

1-   وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (139) "Gevşemeyin. Üzülmeyin de. Eğer inanıyorsanız üstün olan sizlersiniz. إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ Siz bir yara aldıysanız, karşınızdaki topluluk da vaktiyle benzeri bir yara almıştı. Böyle günleri, bir ona bir öbürüne, insanlar arasında döndürüp dururuz. Bu, Allah'ın inanmış olanları bilmesi ve içinizden kimilerini şahit tutması içindir. Allah, yanlış yapanları sevmez" Al-i İmran (3/139-140) وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (61)