Ali İmran - 3:117
Bu dünya hayatındaki harcamaları, kendi kendilerine zulmeden bir topluluğun ekinine vurup mahveden dondurucu bir rüzgar gibidir. Allah onlara zulmetmedi; fakat onlar kendi kendilerine zulmediyorlardı.
Söz konusu topluluk, ekinlerinden hiçbir yoksula pay vermek istemeyerek kendi nefislerine zulmeden ve bunun karşılığı olarak ekinleri bir fırtına ile yok edilen topluluktur:
Kalem/68:17
Onları sınadık; tıpkı bahçe sahiplerini sınadığımız gibi. Sabahleyin devşireceklerine yemin etmişlerdi.
Kalem/68:18
Bundan hiç bir kuşkuları yoktu.
Kalem/68:19
Onlar uykudayken Rabbin tarafından gönderilen bir ziyaretçi (fırtına) bahçelerini ziyaret etti.
Kalem/68:20
Ve bahçe meyvesiz kalmıştı.
Kalem/68:21
Sabahleyin birbirlerine seslendiler:
Kalem/68:22
"Devşirecekseniz, haydi ekinlerinize erken varın."
Kalem/68:23
Derken yola çıktılar, aralarında konuşuyorlardı.
Kalem/68:24
"Sakın, bugün hiçbir yoksul oraya yanınıza girmesin."
Kalem/68:25
Sonuçtan emin bir halde erken vardılar.
Kalem/68:26
Fakat bahçeyi görünce, "Biz yolu şaşırdık," dediler.
Kalem/68:27
"Yok, doğrusu biz yoksun bırakıldık."
Kalem/68:28
Ortancaları (erdemlileri), "Ben size demedim mi? Rabbinizi yüceltmeniz gerekmez miydi?" dedi.
Kalem/68:29
Dediler ki, "Rabbimiz yücedir. Biz zalimler imişiz."