Enbiya - 21:14
"Vay bize, biz gerçekten zulmedenlermişiz," dediler.
İlişkili:
Araf/7:5
Kendilerine azabımız geldiği vakit, "Gerçekten bizler zalimler imişiz," demekten başka sözleri olmadı.
Enbiya/21:62
Bunu ilâhlarımıza sen mi yaptın ey İbrahim? dediler.
Enbiya/21:63
"Hayır, o işi işte şu büyükleri yaptı. Onlara sorun, eğer konuşurlarsa!," dedi.
Enbiya/21:64
Kendi vicdanlarına dönüp, kendi kendilerine şunu söylediler: "Gerçekten sizler zalimlersiniz."
Kalem/68:17
Onları sınadık; tıpkı bahçe sahiplerini sınadığımız gibi. Sabahleyin devşireceklerine yemin etmişlerdi.
Kalem/68:18
Bundan hiç bir kuşkuları yoktu.
Kalem/68:19
Onlar uykudayken Rabbin tarafından gönderilen bir ziyaretçi (fırtına) bahçelerini ziyaret etti.
Kalem/68:20
Ve bahçe meyvesiz kalmıştı.
Kalem/68:21
Sabahleyin birbirlerine seslendiler:
Kalem/68:22
"Devşirecekseniz, haydi ekinlerinize erken varın."
Kalem/68:23
Derken yola çıktılar, aralarında konuşuyorlardı.
Kalem/68:24
"Sakın, bugün hiçbir yoksul oraya yanınıza girmesin."
Kalem/68:25
Sonuçtan emin bir halde erken vardılar.
Kalem/68:26
Fakat bahçeyi görünce, "Biz yolu şaşırdık," dediler.
Kalem/68:27
"Yok, doğrusu biz yoksun bırakıldık."
Kalem/68:28
Ortancaları (erdemlileri), "Ben size demedim mi? Rabbinizi yüceltmeniz gerekmez miydi?" dedi.
Kalem/68:29
Dediler ki, "Rabbimiz yücedir. Biz zalimler imişiz."
Kalem/68:30
Ve hemen birbirlerini suçlamaya başladılar.
Kalem/68:31
Dediler ki, "Yazıklar olsun bize. Azgınmışız."